Wiśnie w roli głównej

Już myślałam, że nie dam rady dziś usiąść do lapka, bo od dwóch dni nie wiem w co włożyć ręce... 

Ale do rzeczy :) Dziś przepis na sok i dżem z wiśni - zapraszam! :)

  Z przyczyn różnych (zależnych i niezależnych) w tym tygodniu pełnię rolę gospodyni :) Brzmi dumnie, ale... sezon na przetwory w pełni, więc i pracy pełno. Pamiętam, gdy się przeprowadziliśmy z mieszkania w mieście do domku na wsi mówiłam, że nie chcę żadnych drzewek, żadnych krzaczków czy grządek warzywno-ziołowych, bo nie mam zamiaru: po pierwsze walczyć z chwastami w grządkach, po drugie siedzieć w słoikach na wakacjach... Ale ale... wszystko (na szczęście:)) się zmienia. Teraz, gdy tylko mam okazję i chociaż na weekend przyjeżdżam do domu pierwsze co robię to biorę aparat i idę, gdzie mnie nogi poniosą. Mama się śmieje, że zamiast się rozpakowywać robię swój obowiązkowy obchód :) No cóż... rację ma :) Ale, żeby się nie zagalopować wracamy do wiśni. Od wczoraj siedzę "po uszy w wiśniach". I niby dużo ich nie mamy, bo tylko 6 drzewek, takich miniatur mierzących maksymalnie 4m (5m?) wysokości to wisienek się trochę nazbierało. 

Tak wyglądały drzewka wiosną, a dokładnie w Wielkanoc:

(pozdrawiam sąsiada!:))

A tak wyglądały jeszcze wczoraj rano:

Koniec owijania w bawełnę - przechodzimy do czynów :)

Wszystkim zerwanym wiśniom zafundowałam darmową kąpiel:

Sok

- 3kg wiśni

- 1kg cukru

Sok się robi sam, bo na szczęście jest cudowne urządzenie: sokownik! :)

  Tak więc wsypałam jakieś 3kg wiśni do sokownika i czekałam... i czekałam. Sok się robił, a ja w międzyczasie dokładnie wymyłam butelki (najlepsze po "kubusiach") i słoiki na dżemy. Gdy w końcu (po jakichś 2h zrobił się sok przelałam go do dużego garnka i zagotowałam. Dodałam 1kg cukru i gotowałam jeszcze chwilę ciągle mieszając, żeby dokładnie rozpuścił się cukier. Wcześniej "wrzuciłam" na chwilę mokre jeszcze butelki do piekarnika nagrzanego na 120stopni, żeby dokładnie się osuszyły i co najważniejsze były ciepłe. Dzięki temu nie trzeba później soku pasteryzować. Szybciutko uzupełniłam butelki, mocno zakręciłam i odstawiłam do ostygnięcia. Soku wyszło niecałego 8 buteleczek - tylko 5 załapało się na sesję :)

Dżem

- 1kg wydrylowanych wiśni

- 0,5kg cukru

- 1 żelfix

- sok z cytryny

Podczas, gdy sok się "robił" kolejny kilogram wiśni pozbawiałam pestek :) Drylując je zastanawiałam się ile lat ma nasza drylownica, bo pamiętam ją "od zawsze" i ile tym razem przepuści pestek :) 

(Później naliczyłam 19, więc nie jest źle :))

Wydrylowanie wiśnie trochę zmiksowałam/blenderowałam, żeby nie było dużych kawałków:

 Potem rozdrobnione wiśnie wylądowały znowu w dużym garnku, dodałam do nich jeden żelfix, dokładnie wymieszałam i czekałam aż się zagotuje. Zanim to nastąpiło do jeszcze ciepłego piekarnika włożyłam wymyte słoiczki, dzięki temu będą ciepłe i nie trzeba ich będzie później hartować, no i nie pękną od gorącego dżemu. Gdy się zagotowały dodałam cukier oraz sok z cytryny (żeby zachować ładny kolor) i czekałam aż się mikstura zagotuje - ciągle mieszając. Gotowało się jeszcze przez 2-3 minuty, bo ponoć wiśnie tak muszą. Czemu? Mnie nie pytajcie :)

Gdy już dżem był gotowy szybciutko powędrował do słoików:

Później dokładnie wytarłam góry/szyjki słoików, by wieczka dobrze dociskały do suchego i powędrowały do góry dnem na ściereczkę:

Pierwszy z prawej to mały misz-masz, czyli dżem agrestowy, z czarnej porzeczki i wiśniowy w jednym :)

A teraz słoiczki już podpisane wędrują do spiżarni :)

Poniższe słoiki pozostawiłam do góry dnem na całą noc i do dziś dżem nie opadł... więc wystarczy pół godzinki i będzie ok :)

To było wczoraj, a dziś kolejna tura i kolejne 2kg...

Co tu dużo mówić - polski i już ;)

A teraz już spokojnie czekają w spiżarni obok dżemu truskawkowego mamy oraz dżemu z czarnych porzeczek i agrestowego, a o nich już niedługo :)

  Odbiegając od tematu przetworów dziś w godzinach 14-15 przeszła u mnie straszna burza. A ja burze kocham, a do tego w domu! :) Więc odrywając się co chwilę od patelni, na której smażyły się kotleciki biegałam od okna do okna i na prędce zmieniałam tylko obiektywy, bo burza była cudowna :) Nie udało mi się uwiecznić na zdjęciu żadnej błyskawicy, ale wyładowania były ogromne. I na zmianę przez dobrą godzinę albo było słychać potworne grzmoty i dudnienie, aż szyby drżały albo lało jak z cebra. Więc uraczę Was jakżeby inaczej - zdjęciami :)

Cały dzień niebo wyglądało tak: 

Po godzinie 14-tej z południowego-wschodu zaczęły nadciągać chmury:

I mamy wyścig kropelek na szybie :)

Te, za którymi nie nadążałam czekały na mnie na dole :)

Na tarasie pływały płatki z kwiatków.

Na boso po kałużach? Czemu nie! :)

Wszystko ma swoje plusy - nie muszę podlewać kwiatków na balkonie :)

Minusy też.... tych w domu mi nie podlało.

Ale może to i lepiej... ;)

Kto dotrwał do końca - dziękuję! :)