Mój i już! :)

Witajcie! :)

Dziś sobie poględzę, bo już dawno taki post miał powstać. Nie wiem czy wszystkim przypadnie 

do gustu, ale kto mi zabroni pisać u siebie o czym tylko zapragnę? ;)

Zapraszam :)

  Od chwili, gdy dowiedziałam się, że mały Bąbelek zadomowił mi się w brzuchu zaczęłam przeglądać różne strony i fora poświęcone ciąży. I wtedy już trafiłam na wątek o dotykaniu brzucha przez innych i odczucia towarzyszące przyszłym mamom. Zastanawiałam się, jak to u mnie będzie, bo niby nie mam nic przeciwko jak w szkole dzieciaki się przytulają czy gdzieś z kimś blisko stoję. Niby swojej "sfery bezpieczeństwa" nie miałam rozbudowanej i bliskość innych mi nie przeszkadzała, ale.... No właśnie, jednak się sporo zmieniło. 

  Przez pierwsze 3 miesiące w pracy nikt nie wiedział o ciąży, więc można powiedzieć, że byłam bezpieczna ;) Później trafiło mi się niefajne przeziębienie (grypa?) i wylądowałam na 3-tygodniowym zwolnieniu. Wtedy ktoś niestety bez mojej zgody i wiedzy "farbę puścił" i się rozeszło. Po powrocie ze zwolnienia, w połowie kwietnia, nagle stałam się obiektem zainteresowania. I z jednej strony fajnie, bo dziewczyny (koleżanki z pracy) bardzo o mnie dbały i wraz z powiększającym się brzuszkiem mi pomagały. Ale zdarzały się też coraz częściej sytuacje, gdy nagle, znienacka czułam czyjeś ręce na swoim brzuchu i aż mnie ciarki przechodziły! Gdy się obracałam słyszałam tylko "Ooo jeszcze nie kopie?". I co tu robić? (Proste... odpowiedzieć, że nawet jak będziesz trzymać godzinę to Cię nie kopnie!) 

  Wtedy zdałam sobie sprawę, że moja "sfera bezpieczeństwa" się baardzo powiększyła. Pewnie też instynkt obronny doszedł, ale powiedzcie mi, doświadczone mamy, jak Wy reagowałyście na taką sytuację? Często się z taką spotykałyście?

  Wtedy zaczęłam wertować fora dokładniej i okazało się, że to nie jest mój wymyślony problem i wiele kobiet w ciąży czuje podobnie. Po pewnym czasie powiedzmy, że nauczyłam się jakoś reagować i w żartach mówić, że Bąbel jest szkolony i kopie tylko wtedy, gdy ja dotykam albo w miejscach publicznych się nie rusza, nie chce mi przeszkadzać w pracy itp., ale niestety nie na wszystkich działało... Co innego, gdy ktoś kulturalnie zapytał czy może dotknąć brzuszka, bo nigdy w ciąży nie był/nie była i za zgodą to co innego... Tak samo najbliższa rodzina. Chociaż powiem Wam, że najbliżsi się pytali, a obcy jakieś sobie prawo dotykania przypisali...

  Dziwi mnie też podejście takie, że "przecież dzidziusia dotyka". Ale, przepraszam bardzo, że niby jak? Przecież dotyka mnie i mojego brzucha, mojej części ciała. Co innego jest, gdy dziecko się urodzi i faktycznie jest to już oddzielny człowieczek, ale nie wcześniej. Nie wiem sama, ale ja czuję bardzo duży dyskomfort z tym związany... 

  Teraz na szczęście jestem w domu, tu sobie spokojnie rośniemy i czekamy na rozwiązanie. Bez zbędnych, wścibskich rąk ;) Tylko z tymi akceptowanymi :)

A na koniec jeszcze krótki filmik, który niektórzy powinni oglądnąć ;)

PS: U nas wszystko w porządku, wyprawka już prawie skompletowana, jestem po wizycie lekarskiej, 

Bąbel rośnie jak na drożdżach i waży już ponad 2kg :)