Tworzę wyprawkę: podusia motylek

Dziś szyjemy motylka :)

Zapraszam! :)

Motylek - podusia dla dziecka mająca na celu utrzymanie główki dziecka w pozycji pionowej.

Ładnie brzmi, prawda? ;)

Motylków miałam nie szyć, bo i po co? Ale oczytałam się, że czasem jest tak, że dziecko, gdy już powinno mocno trzymać główkę na prosto tego nie robi i odruchowo przechyla ją na jedną stronę i główka zamiast okrągła jest taka trochę jajowata (w sensie, że się odkształca ;)). 

Stwierdziłam, że chcę, by Korcia miała ładną główkę i podczas szycia innych rzeczy dla Niej uszyłam też motylki - w te same wzory co poszewki na fasolkę klik.

Krok 1 - Szukamy na internecie szablony motylka.

Krok 2 - Wybrane materiały składamy prawymi stronami do siebie 

i na lewej stronie jednego z nich odrysowujemy szablon motylka.

Krok 3 -  Obszywamy motylka po odrysowanym śladzie zostawiając na dole między skrzydełkami miejsce na wywinięcie go na prawą stronę (na poniższym zdjęciu widać w tym miejscu nitki).

Krok 4 - Zabezpieczamy nitki i obcinamy nadmiar materiału.

Krok 5 - wywijamy motylka na prawą stronę.

U mnie, jak widać, powstały 2 wersje kolorystyczne ;)

Krok 6 - Wypychamy motylka wkładem poduszkowym.

Krok 7 - Zaszywamy dziurkę, ja to zrobiłam maszyną i nie bawiłam się już w ścieg kryty ;)

Krok 8 - Robimy pionowe przeszycia, a pomiędzy mini zostawiamy trochę mniej wypełnienia.

Niektórzy (z tego co widziałam) nie dają prawie w ogóle wypełnienia na ten pasek...

Tak się prezentuje żabkowy motylek ;)

A tak Korcia - duch niespokojny - na motylku:

I w wózeczku podczas południowej drzemki :)

Jak widzicie żaby są wszędzie :)

W żabki znalazłam pieluszki tetrowe, uszyłam pościel do łóżka, fasolkę, motylka i rożek :)

Na tutorial z rożka musicie poczekać, bo ten post (mając już zdjęcia) piszę od rana...

Nie wiem czy coś z ciśnieniem dziś jest nie tak czy co, ale głowa mi pęka cały dzień 

i Mała też jakaś niespokojna :(

I jeszcze raz Kornelcia :)

A tu jeszcze chciałam Wam pokazać zdjęcie dumnego Tatusia z porodówki

- towarzyszył mi i był naprawdę pomocny! :)

A tu nasza Rodzinka w komplecie :)

  Już pomału zaczynam wyglądać "jak człowiek", bo w szpitalu i kilka dni po dochodziłam do siebie. Wyglądałam pewnie jak zombi, co potwierdzić może nasza blogowa Ulcia K., która nas odwiedziła w czwartek (to już tydzień!) w szpitalu. Ula nie byłaby sobą, gdyby nas nie obdarowała, ale o tym innym razem ;) Dotarły też do mnie kolejne karty do segregatora i... prezenty dla Małej! Jesteście kochane! :) Wszystko postaram się obfocić i oczywiście pochwalić się na blogu, ale o zrozumienie proszę - nie wiem kiedy to nastąpi, bo muszę do siebie dojść i z Korcią uzyskać kompromis nocny, bo na razie budzi się co 2 godziny na karmienie, za to wieczorem ma dłuższą drzemkę, która powinna być w nocy... a potem oczu zamknąć nie chce przez kolejną godzinę. Ale Ona od początku robiła wszystko na przekór - szczególnie na badaniach czy usg i się pokazywać nie chciała ;) 

Uciekam kochani. 

Do następnego! :)